Aby określić rodzaj ubytku, trzeba wziąć pod uwagę 3 kryteria. Po pierwsze to, kiedy niedosłuch się pojawił – wada może wystąpić w chwili urodzenia i być wynikiem genetycznym, chorób matki lub samego porodu. Jeśli ubytek wystąpił po urodzeniu, mówimy że jest on nabyty.
Dalszy podział zależy od tego, co spowodowało utratę słuchu.
Jeśli kiedykolwiek zatykałeś sobie uszy, aby móc zasnąć albo pracować (z powodu panującego dookoła hałasu) to masz już wyobrażenie o niedosłuchu przewodzeniowym. Jest on natury mechanicznej, na drodze przewodzenia dźwięku, czyli w okolicy ucha zewnętrznego i wewnętrznego (np. zalegająca woskowina w przewodzie słuchowym). Może powstać na skutek choroby, np. przewlekłego zapalenia ucha środkowego, otosklerozy (zwapnienia powodującego ograniczenie ruchu strzemiączka), deformacji ucha zewnętrznego czy perforacji błony bębenkowej. Zazwyczaj pomoc lekarska rozwiązuje problem niedosłuchu przewodzeniowego. Co jednak zrobić, gdy leki nie pomagają? Jak sobie pomóc, jeśli ten rodzaj ubytku jest z nami od jakiegoś czasu i wciąż nie udaje się go wyleczyć? W przypadku utrwalonego niedosłuchu przewodzeniowego, gdy leczenie nie przynosi korzyści, pacjent może poprawić swoje słyszenie poprzez aparaty słuchowe na przewodnictwo kostne – aparaty montowane na oprawkach okularów lub przyklejane na plasterku do skóry głowy tuż za uchem. Rozwiązanie to przynosi bardzo dobre efekty, aparat nie zatyka ucha i jest łatwy w użyciu. Nie należy jednak zbyt długo zwlekać z założeniem aparatu kostnego, gdyż ubytek przewodzeniowy z wiekiem może przejść w ubytek mieszany. W takiej sytuacji konieczne będzie zastosowanie tradycyjnego aparatu na przewodnictwo powietrzne.
W drugim przypadku, niedosłuch powstaje w dalszej części drogi słuchowej – najczęściej w konsekwencji uszkodzeń komórek ucha wewnętrznego (ślimaka) lub/i uszkodzeń połączeń nerwowych na drodze pomiędzy uchem środkowym a mózgiem. Co to oznacza? W rezultacie sygnał docierający do mózgu jest nieprawidłowy, co sprawia, że większość dźwięków odbierana jest niewłaściwie oraz znacznie pogarsza się zdolność rozumienia mowy. Nazywamy go ubytkiem odbiorczym i jest on najczęściej występującym niedosłuchem.
Niedosłuch tego typu pojawia się wraz z wiekiem, w wyniku przebywania (np. pracy) w hałasie, głośnego słuchania muzyki, różnych chorób czy zażywania niektórych leków (tzw. leki ototoksyczne). Osoby z tym typem niedosłuchu mogą korzystać z powodzeniem z aparatów słuchowych do poprawy swojego słyszenia. Wybór pomocy słuchowych jest bardzo duży, decyzja zależy od potrzeb pacjenta oraz gustu (gama kolorów jest obszerna), jak i możliwości manualnych. Doświadczony protetyk słuchu pomaga dobrać aparat do danego wyniku badania i życzeń pacjenta.
W trzecim przypadku mamy do czynienia z ubytkiem mieszanym – ubytek odbiorczy współwystępuje wówczas z niedosłuchem przewodzeniowym. Przyczyną niedosłuchu mieszanego może być np. przewlekłe zapalenie ucha, jeśli spowoduje ono uszkodzenie błony bębenkowej oraz kosteczek słuchowych, uniemożliwiając prawidłowe funkcjonowanie ślimaka.
dB | Ubytek słuchu |
21 - 40 | Lekki |
41 - 70 | Średni |
71 - 90 | Znaczny |
> 90 | Głęboki |
