Najważniejszym czynnikiem wpływającym na decyzję o wyborze konkretnego aparatu słuchowego jest rodzaj i wielkość ubytku słuchu. Im większy stopień niedosłuchu, tym proponowany aparat słuchowy powinien mieć większe wzmocnienie. Oznacza to duże prawdopodobieństwo powstawania sprzężenia zwrotnego. W takich przypadkach należy stosować:
Aparaty słuchowe w systemie otwartego dopasowania mogą być stosowane przy małym i średnim niedosłuchu. Oprócz wymienionych czynników również uwarunkowania anatomiczne decydują o wyborze aparatu słuchowego. Dla niedosłuchów przewodzeniowych, poza klasycznymi aparatami na przewodnictwo powietrzne, skutecznym rozwiązaniem mogą być aparaty słuchowe na przewodnictwo kostne. Przeznaczone są one dla osób, które z różnych przyczyn anatomicznych nie mogą nosić konwencjonalnych, powietrznych aparatów słuchowych lub mają wrodzoną wadę zewnętrznego kanału słuchowego bądź ucha środkowego. Podobnie częste infekcje w zewnętrznym kanale słuchowym lub w uchu środkowym, uszkodzona błona bębenkowa czy wycieki uniemożliwiają zastosowanie aparatów wewnątrzusznych czy wewnątrzkanałowych. W takich przypadkach tylko aparat słuchowy na przewodnictwo kostne może doprowadzić sygnał akustyczny do ucha wewnętrznego. Do pozostałych czynników, które w istotny sposób wpływają na wybór aparatu słuchowego należą:
Nie można takiego samego aparatu zaproponować dziecku i osobie starszej, gdyż osoby te mają inne wymagania i potrzeby.
Zawsze warto przymierzyć kilka aparatów zanim wybierze się ten właściwy. Niewłaściwie dobrany może przyczynić się do pogłębienia wady słuchu, zwłaszcza gdy będzie wzmacniał, niezależnie od sytuacji, wysokie dźwięki.
Wróć na górę
Jednym z najczęstszych problemów dotyczących uszu, zwłaszcza u dzieci, jest zapalenie ucha środkowego. W jego przebiegu mamy do czynienia z gromadzeniem się płynu w jamie bębenkowej, niedosłuchem oraz bólem ucha. Nieleczone zapalanie może prowadzić do poważnych konsekwencji w postaci wciągnięcia części błony bębenkowej do wnętrza jamy bębenkowej, czyli tworzenia tzw. kieszonki retrakcyjnej. Drenaż ucha środkowego jest wtedy najlepszą metodą leczenia. Polega on na nacięciu błony bębenkowej, usunięciu płynu wysiękowego oraz założeniu drenu. Umożliwia to ujście dla później powstałej wydzieliny oraz przede wszystkim wentylację ucha, która jest konieczna do odpowiedniego gojenia.
Uzupełnianie błony bębenkowej jest konieczne w przypadku wystąpienia jej perforacji, czyli uszkodzenia czy ubytku. Może do tego dojść na skutek urazu fizycznego lub w konsekwencji stanów zapalnych ucha środkowego zarówno ostrych, jak i przewlekłych. Objawy, które najczęściej towarzyszą perforacji to pogorszenie słyszenia, wycieki z ucha i ból. Myringoplastyka jest wówczas niezbędna, aby zamknąć błonę bębenkową i przywrócić normalny odbiór fal akustycznych oraz zapobiec wystąpieniu poważnych powikłań takich jak perlak. Operacja polega na uzupełnieniu brakującej tkanki odpowiednio przygotowaną tkanką pobraną od operowanego pacjenta (najczęściej jest to powięź mięśnia skroniowego lub chrząstka z małżowiny usznej). Po operacji ważne jest odpowiednie zabezpieczenie ucha opatrunkiem i późniejsza kontrola w celu stwierdzenia przyjęcia przeszczepu przez organizm pacjenta.
Kosteczki słuchowe są odpowiedzialne za właściwe dostarczenie energii akustycznej z otoczenia do ucha wewnętrznego. Ich prawidłowe działanie jest niezbędne dla zachowania prawidłowego słyszenia. W przypadku otosklerozy łańcuch kosteczek słuchowych zostaje usztywniony przez unieruchomienie strzemiączka, co prowadzi do niedosłuchu oraz do szumów usznych. Najlepszym postępowaniem w tym przypadku jest wykonanie operacji zwanej stapedotomią. Polega ona na usunięciu niesprawnego strzemiączka i zastąpieniu go specjalną tytanową lub teflonowo-platynową protezką. Jest ona zapięta na kowadełku (poprzedniej kosteczce słuchowej) i przylega do okienka owalnego, czyli struktury, przez którą energia akustyczna przekazywana jest do ślimaka, a następnie zamieniana na impulsy nerwowe. Proteza strzemiączka zachowuje bardzo dobrą ruchomość i przywraca odpowiednią transmisję całemu łańcuchowi kosteczek słuchowych, dzięki czemu możliwy jest powrót do normalnego słyszenia.
Omówione powyżej zabiegi i operacje to tylko niewielka część dostępnych procedur medycznych, które pomagają pacjentom z uszkodzonym narządem słuchu. Współczesna polska laryngologia jest bardzo rozwinięta i skuteczna. Podstawą znalezienia odpowiedniej pomocy jest właściwa diagnostyka i pomoc wykwalifikowanych specjalistów audiologów i lekarzy, którzy dobiorą i wdrożą właściwe dla konkretnego schorzenia leczenie.
Wróć na górę
Pierwszym i najważniejszym czynnikiem przy wyborze aparatu jest wynik badania słuchu. W przypadku dzieci poniżej 3 r.ż. protetyk opiera się na badaniach: AI, OAE, ABR / ASSR, VRA / BOA. W przypadku dzieci powyżej 3 roku życia badaniem, które jest dodatkowo uwzględniane jest audiometria zabawowa, wykonywana u dzieci współpracujących i pozwalająca na określenie progu słyszenia dziecka oddzielnie dla ucha prawego i lewego. Wynik badania słuchu określa, jaką moc powinien mieć aparat słuchowy dla konkretnego dziecka tak, by dał komfortowy poziom wzmocnienia. Na jego podstawie określa się również, jakie systemy powinien mieć w sobie aparat słuchowy, by w możliwie najlepszy sposób wyodrębnić dźwięki znaczące, tzn. mowę na tle innych czynników zakłócających, występujących w życiu codziennym.
Drugim czynnikiem, jaki powinien być uwzględniony przy wyborze aparatów słuchowych są reakcje słuchowe dziecka w danym aparacie. Reakcje te oceniane i weryfikowane są na podstawie audiometrii VRA, tj. audiometrii wspomaganej bodźcem wzrokowym i wykonywanej u dzieci poniżej 3 r.ż. Badanie to pozwala określić: prawidłowość reakcji na poszczególne częstotliwości w zakresie 125Hz – 8kHz, szybkość reakcji oraz brak reakcji niepożądanych świadczących o dyskomforcie dziecka.
Trzecim czynnikiem, który powinien być uwzględniony w aparacie słuchowym dla dziecka jest jego kompatybilność i możliwość połączenia z urządzeniami i systemami wspomagającymi słyszenie takimi jak streamery, piloty, systemy FM. Bardzo ważne jest, by w momencie potrzeby zastosowania innych urządzeń wspomagających słyszenie istniała możliwość bezproblemowego podłączenia bez konieczności wymiany aparatów na inny model.
Kolejnym czynnikiem jest odporność aparatów słuchowych na zabrudzenia, wilgoć, pył i kurz. W przypadku dzieci ważne jest, by aparat słuchowy posiadał odpowiednie zabezpieczenia (według standardów IEC: stopień odporności IP67 lub IP68). Powinien mieć blokowaną komorę baterii lub umieszczony na stałe akumulator. Dodatkowo na obudowie powinna znajdować się dioda sygnalizacyjna.
Niektóre aparaty słuchowe dla dzieci wykorzystują unikalną technologię obróbki dźwięku – Surround Sound. W ich przypadku nie ma znaczenia, jaki ubytek słuchu ma dziecko. Takie aparaty słuchowe zapewniają krystaliczny dźwięk, bez żadnych szumów czy zakłóceń. Jest to szczególnie istotne w czasie rozwijania języka i kompetencji szkolnych.
Connectory TV
Dzięki niemu aparaty słuchowe działają jak wysokiej klasy słuchawki bezprzewodowe. TV Connector przekazuje sygnał z telewizora, komputera czy zestawu Hifi nawet z odległości 15 metrów do nieograniczonej liczby aparatów słuchowych. Po podłączeniu sprzętu do nadajnika, np. telewizora lub zasilania, wykrywa kompatybilne aparaty, bez konieczności zmiany ich ustawień. Jeśli użytkownik wyjdzie z pola zasięgu, sygnał zostanie przerwany, jednak strumieniowanie automatycznie się wznowi, gdy osoba z aparatem słuchowym ponownie się w nim znajdzie. Atutem jest także fakt, iż odbioru nie zakłócają przeszkody (np. w postaci mebli), które znajdują się pomiędzy telewizorem a użytkownikiem.
Nadajnik FM
Przypnij go do ubrania, a Twoje dziecko usłyszy Cię nawet w hałaśliwym otoczeniu – i to nawet z odległości 25 metrów. A kiedy usiądzie na tylnej kanapie auta, będziesz mógł z nim spokojnie porozmawiać, trzymając kierownicę auta. Dodatkowo, po położeniu go na stole, świetnie zastępuje mikrofon konferencyjny. Można połączyć go z lokalną pętlą indukcyjną czy innymi systemami FM. Wbudowane wejście liniowe (mini Jack) pozwala przesyłać dźwięk bezpośrednio do aparatów słuchowych, z dowolnego urządzenia audio z wyjściem słuchawkowym. Mikrofon posiada funkcję łączności z telewizorem, a także wejście audio, dzięki czemu możemy słuchać plików multimedialnych.
Mikrofon w wersji podstawowej
Ułatwia komunikację z jedną osobą, niezależnie od tego, jak bardzo wymagające jest dźwiękowo otoczenie, w którym się znajdujemy. Podobnie jak poprzednik, inteligentnie dostosowuje on swoje ustawienia do aktualnych potrzeb. Wyposażony został także w funkcję przesyłania dźwięków z innych urządzeń, np. telewizora. Ułatwia rozmowę z jedną osobą nawet w najtrudniejszych warunkach akustycznych. Korzystanie z mikrofonu jest proste: przypina się go do ubrania osoby mówiącej (w odległości nie większej niż 20 cm od ust). Jeżeli nie mamy możliwości przypięcia urządzenia do odzieży rozmówcy, zawieśmy je na smyczy.
Pilot zdalnego sterowania
Może być zawieszony jako breloczek do kluczy. Po zmianie głośności lub programu słuchania, sygnalizacja werbalna lub tonowa w aparacie poinformuje Cię o dokonanej zmianie. Z kolei dioda świetlna LED na pilocie informuje o aktywacji urządzenia.
Wróć na góręOsoby z niedosłuchem bardzo często bagatelizują problem. Nie chcą przyznać, że ich słuch się pogarsza. Mimo pogłębiającego się problemu odkładają na później wizytę u specjalisty lub nawet całkowicie wypierają problem. Jeżeli widzisz, że ktoś bliski często podnosi głos, wciąż pogłaśnia telewizor lub nie odpowiada na pytania to jest pierwszy sygnał do przeprowadzenia badania słuchu. Tylko co zrobić, gdy z drugiej strony spotkamy opór?
Osoby bliskie
Należy pamiętać, że nieleczony ubytek słuchu będzie się pogłębiać, co może powodować frustrację oraz zamknięcie się w swoim świecie. W momencie, gdy pogarsza się wzrok standardem są wizyta u okulisty i wybór odpowiednich okularów korekcyjnych. Tak samo powinno być w przypadku aparatów słuchowych. Osobami, które mają realny wpływ na decyzję osób z niedosłuchem są osoby bliskie. W wielu przypadkach to właśnie członkowie rodziny lub ktoś z najbliższego otoczenia dokonują zapisu na wizytę. W pewnym sensie to właśnie na nich spoczywa odpowiedzialność za słuch u wypierających ten problem ich bliskich.
Co robić?
Warto zacząć od rozmowy. Przedstawić problem i opisać, że sytuacja jest uciążliwa zarówno dla jednej, jak i dla drugiej strony. Możemy przedstawić konkretne sytuacje z życia codziennego, które powodują problemy komunikacyjne i wpływają na jakość życia. Następnie należy przedstawić możliwe rozwiązania i pokazać, jakie korzyści one niosą oraz w jaki sposób poprawią komfort życia ich użytkownika. Dzisiejsze aparaty słuchowe są prawie niewidoczne, a ich noszenie znacznie poprawia słyszenie wszystkich dźwięków – zarówno rozmowy, jak i śpiewu ptaków. Posiadają wiele funkcji ułatwiających życie, np. umożliwiają swobodne oglądanie telewizji lub rozmowę przez telefon. Dlaczego więc rezygnować z takiego wsparcia? Współczesna technologia w aparatach słuchowych naśladuje ludzkie ucho poprzez tzw. filozofię organicznego słyszenia. Aby zbadać słuch należy udać się do specjalisty. W przypadku jakichkolwiek problemów protetyk słuchu aktualizuje ustawienia zdalnie, w związku z tym nie jest konieczna kolejna wizyta, co jest bardzo wygodne dla użytkowników. Aparaty słuchowe jako wyrób medyczny objęte są dofinansowaniem z NFZ, co oznacza, że koszty związane z ich zakupem niekoniecznie muszą być wysokie.
Wróć na góręŻyjemy w czasach, w których kontakt z osobą z drugiego końca świata nie stanowi żadnej bariery. Przy użyciu łącz internetowych i telefonicznych ludzie mogą się komunikować niezależnie od tego, gdzie się znajdują. Postęp technologiczny umożliwił ludziom także opiekę zdrowotną na odległość. Jednym z rozwiązań zdalnej opieki medycznej są teleporady.
Umówienie się na stacjonarną wizytę lekarską wiąże się dla pacjenta z ograniczeniami czasowymi, a także z niedogodnościami związanymi z przemieszczaniem się w przypadku gorszego stanu zdrowia. Teleporady są popularną metodą konsultacji lekarskiej, która odbywa się drogą telefoniczną lub internetową (np. wideorozmowa).
Jak zapisać się na teleporadę?
To bardzo proste – wystarczy skontaktować się telefonicznie z ośrodkiem, w którym planujesz wizytę i umówić dogodny dla siebie termin. Możesz też odwiedzić oficjalną stronę internetową placówki, z której usług zamierzasz skorzystać. Na stronie znajduje się formularz zgłoszeniowy, który należy wypełnić, podając swoje dane kontaktowe, imię i nazwisko, powód teleporady i numer telefonu (niekiedy także swój adres e-mail). Wypełniony wniosek wysyła się na podany adres e-mail placówki lub ośrodka. Na poprawnie wysłany formularz zgłoszeniowy dostaje się odpowiedź telefoniczną lub wiadomość mailową z proponowanym terminem teleporady. Zgłoszenia można wysłać o dowolnej porze, są one przetwarzane przez całą dobę, także w święta i weekendy. Czas odpowiedzi zależy od ilości wysłanych zgłoszeń i dostępności lekarzy dyżurujących. Odpowiedź od placówki zawiera także instrukcję, jak przebiega teleporada, w tym obowiązkowe potwierdzenie tożsamości pacjenta. Następnie wystarczy potwierdzić termin wizyty i według postępować zgodnie z otrzymaną instrukcją. Po przeprowadzeniu takiej wizyty i zebraniu wywiadu lekarz wydaje pacjentowi odpowiednie zalecenia i e-receptę. Żeby umówić się na teleporadę przez wideorozmowę z lekarzem, pacjent musi mieć dostęp do Internetu i komputer z kamerą i mikrofonem.
Korzyści
Dzięki teleporadom możesz szybciej uzyskać termin wizyty, nie jesteś narażony na kontakt z innymi chorymi w przychodni i nie musisz nawet wychodzić z domu. W ramach takiej konsultacji lekarz zbiera wywiad, wydaje zalecenia, wykonuje niektóre badania, wystawia e-receptę, e-zwolnienie lub e-skierowanie. Jest to na tyle wygodna forma kontaktu, że pacjenci coraz chętniej po nią sięgają zamiast wizyty stacjonarnej. Teleporady świadczone są zarówno w prywatnej, jak i publicznej opiece medycznej.
Protetyk słuchu to specjalista, który zajmuje się wykonywaniem badań słuchu i doborem odpowiednich aparatów słuchowych lub urządzeń wspomagających słyszenie. Kolejnym jego zadaniem jest ustawienie aparat słuchowego tak, aby dźwięki były w jak najlepszy sposób słyszalne przez użytkownika aparatu. Protetyk słuchu zajmuje się również konserwacją aparatów słuchowych, a także pobieraniem wycisków do zrobienia indywidualnej wkładki usznej. Osoba pracująca w zawodzie protetyka słuchu ukończyła specjalną dwuletnią szkołę, po której otrzymała dyplom protetyka słuchu. Musi ona odbyć co najmniej dwuletni staż, a także zdać państwowy egzamin w postaci teoretycznej i praktycznej.
Wizyta w gabinecie protetyka słuchu zaczyna się od bezpłatnego testu słuchu, który wykonywany jest w kabinie ciszy. Następnie przeprowadzana jest konsultacja w celu omówienia badania. Jeżeli podczas badania zostanie stwierdzony niedosłuch, protetyk słuchu przeprowadza szczegółowy wywiad o pacjencie. Wywiad ma na celu określenie potrzeb słuchowych pacjenta. Na podstawie rodzaju niedosłuchu, wyników badań i przeprowadzonego wywiadu dobierane są odpowiednie aparaty słuchowe. W późniejszym czasie protetyk słuchu zajmuje się konserwacją aparatów oraz opieką nad pacjentem w postaci konsultacji audiologicznej, serwisowania aparatów czy zmianie ustawień aparatów.
Protetyk słuchu zajmuje się doborem aparatów słuchowych zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Zawód protetyka słuchu wymaga ciągłego kształcenia się i doszkolenia, gdyż aparaty słuchowe są nieustannie doskonalone.
Współpraca między pacjentem a protetykiem słuchu jest długofalowa, dlatego warto znaleźć protetyka słuchu, który sprosta naszym wymaganiom i którego będziemy darzyć sympatią i zaufaniem.
Wróć na góręJeśli zauważasz u siebie pogarszający się słuch, w pierwszej kolejności należy udać się na konsultację do otolaryngologa.
Podczas pierwszej wizyty zostanie przeprowadzony wywiad dotyczący zauważonego niedosłuchu, zrealizowane zostaną także badanie ucha oraz badania audiologiczne. Określają one rodzaj oraz poziom niedosłuchu.
Badanie ucha, czyli otoskopia jest szybkie i nieinwazyjne. Lekarz przeprowadza je przy użyciu otoskopu, czyli specjalnego wziernika pozwalającego ocenić bezpośredni stan ucha zewnętrznego oraz pośrednio ucha środkowego i błony bębenkowej. Często stosuje się specjalistyczny wziernik, dzięki czemu można wykonać jeszcze bardziej szczegółową diagnostykę, pogłębioną o oględziny błony bębenkowej w powiększeniu oraz zbadanie jej ruchomości. Lekarz może usunąć czop woszczynowy, który zakłóca poprawne wykonanie badań audiologicznych. Może także przeprowadzić test drożności trąbki słuchowej i inne badania audiologiczne – wykonuje je też często protetyk słuchu.
Aby określić, jak duży mamy niedosłuch oraz jego rodzaj, należy poddać się badaniom audiologicznym w gabinecie lekarskim lub w gabinecie protetyka słuchu. Istnieje wiele skutecznych sposobów rehabilitacji ubytku słuchu. Aby ją odpowiednio dopasować należy określić:
Na podstawie zebranych informacji protetyk słuchu zaproponuje odpowiednie aparaty słuchowe, dopasowane do ubytku słuchu i oczekiwań pacjenta.
Wróć na góręProblem niedosłuchu jest trudny zarówno dla osoby niedosłyszącej, jak i dla jej bliskich. Warto wspierać osoby niedosłyszące oraz pochodzić do nich empatycznie, wykazując się dużą cierpliwością. Rozmowa stanowi nie tylko element komunikacji międzyludzkich, ale służy również budowaniu więzi i relacji. Powinniśmy spróbować ułatwić osobom z niedosłuchem swobodną komunikację podczas rozmowy.
Na początku zwróć uwagę na warunki otoczenia, które mogą utrudnić zrozumienie rozmowy. Spróbuj zniwelować hałas w tle i postaraj się mówić wyraźnie. Jeżeli osoba niedosłysząca sprawia wrażenie, że nie zrozumiała Twojej wypowiedzi lub sama Ci to powie, powtórz komunikat jeszcze raz i zapytaj, czy dobrze go zrozumiała. Ważne jest, abyś wykazał się zrozumieniem, aby nie zniechęcić swojego rozmówcy. Rozmowa dla osoby z niedosłuchem wymaga zwiększonego wysiłku i koncentracji. W przypadku dłuższych konwersacji warto rozważyć przerwę, aby pozwolić swojemu rozmówcy odpocząć.
Poniżej przedstawiamy kilka zasad, które ułatwią komunikację z osobą niedosłyszącą:
nie ignoruj oraz nie popędzaj osób z niedosłuchem podczas dyskusji w kilkuosobowym składzie.
Wróć na góręSzum wiatru, deszczu, ruchu ulicznego, śpiew ptaków, odgłosy kroków, śmiech, płacz czy mowa. Wszystkie te dźwięki informują nas o tym, co się wokół nas dzieje i pozwalają nam na właściwą orientację w przestrzeni, reakcje na zagrożenia i funkcjonowanie w społeczeństwie. Jednak warunkiem odbioru tych wszystkich sygnałów jest prawidłowe funkcjonowanie układu słuchowego.
Niedosłuch a rozwój mowy u dzieci
Podstawą rozwoju mowy u dziecka jest spontaniczne wykształcanie się odruchów słuchowo-wzrokowo-werbalnych. Przy niedosłuchu w okresie prelingwalnym, czyli w wieku poprzedzającym fizjologiczne opanowanie mowy (do 12 miesiąca życia), rozwój mowy jest poważnie zahamowany lub nawet uniemożliwiony (zależy to od stopnia uszkodzenia słuchu). Na szczęście w Polsce od 2002 roku funkcjonuje program przesiewowych badań słuchu u noworodków, dzięki czemu każde dziecko z uszkodzonym słuchem zostanie zdiagnozowane i może otrzymać pomoc w odpowiedniej formie. Może to być wszczepienie implantu ślimakowego, zastosowanie aparatów słuchowych czy odpowiednia operacja.
Niedosłuch a rozumienie mowy u osób dorosłych
W przypadku dorosłych uszkodzenie słuchu jest mniej groźne z uwagi na fakt, że rozumienie i generowanie mowy są już dobrze ugruntowaną umiejętnością i łatwiej jest je zachować przy wdrożeniu odpowiedniego postępowania. Jednakże istnieją pewne niebezpieczeństwa związane z wypieraniem lub bagatelizowaniem problemu. Niedosłuch u osób dorosłych postępuje bardzo powoli. Szacuje się, że od 30-go roku życia następuje fizjologiczne starzenie się słuchu. Z roku na rok słyszenie pogarsza się o ok. 0,5 dB dla tonów niskich i od 1 do 1,2 dB dla tonów wysokich. Dlatego nie odczuwamy pogorszenia słyszenia w sposób nagły, łatwy do spostrzeżenia, tylko powoli przyzwyczajamy się do gorszej jakości dźwięku.
Pierwszą oznaką niedosłuchu w kontekście rozumienia mowy może być problem z usłyszeniem głosek takich jak „f”, „s”, „sz”, „ś”, co w konsekwencji uniemożliwia lub utrudnia zrozumienie niektórych wyrazów. Wraz z postępowaniem ubytku pojawia się też problem z wyrazistością sygnału mowy, osoby takie słyszą dość głośno, ale nie rozumieją, zwłaszcza niektórych rozmówców np. o wysokim lub niskim głosie, cicho lub szybko mówiących. Kolejnym wpływem ubytku słuchu jest znacznie gorsze radzenie sobie w sytuacjach, gdy nie widać ust rozmówcy. Osoby niedosłyszące naturalnie uzupełniają braki w sygnale akustycznym sygnałem wizualnym przez tzw. czytanie z ust. Więc kiedy ktoś mówi do nich z boku lub za pośrednictwem telefonu, albo chcą rozumieć mowę lektora w telewizorze lub spikera w radiu, pojawiają się trudności i frustracja.
Ważnym społecznie ograniczeniem dla osób z ubytkami słuchu jest komunikacja w hałasie. Może to być rozmowa w centrum handlowym czy na ruchliwej ulicy, wesele, urodziny lub jakakolwiek inna impreza okolicznościowa. Przy wielu sygnałach mowy i głośnym otoczeniu zdarza się, że osoba z niedosłuchem nie jest w stanie nadążyć za konwersacją, przez co jest w pewnym zakresie odizolowana od swoich bliskich. Zwłaszcza w starszym wieku może skutkować to problemami natury depresyjnej. Dźwięki mają duży wpływ na funkcjonowanie naszego umysłu. Kiedy musimy poświęcać dużo energii psychicznej na samo dekodowanie konkretnych głosek, szybciej się męczymy, mniej zapamiętujemy i częściej doświadczamy bólu głowy i zmęczenia.
Bardzo ważne jest, aby osoby dotknięte niedosłuchem jak najszybciej otrzymały odpowiednią pomoc. Zwlekanie w tych sytuacjach skutkuje pogłębieniem problemu i z czasem może ograniczać możliwości efektywnej pomocy. Dlatego warto przyjrzeć się sobie oraz naszym bliskim, zwłaszcza w starszym wieku i w razie występowania wyżej wymienionych objawów zwrócić się o pomoc do specjalisty.
Wróć na góręSzumy uszne (ang. tinnitus) to problem, którego codziennie doświadcza około 10-15% społeczeństwa. Jedna czwarta z tej grupy cierpi na tak dokuczliwe szumy uszne, że szuka pomocy medycznej. Jest wiele rodzajów szumów usznych. Mogą się różnić tym, jak brzmią, głośnością, a także dokuczliwością. Pacjenci określają je najczęściej jako „dzwonienie w uszach”.
Czym są szumy uszne?
Szumy uszne to nazwa percepcji dźwięków takich jak dzwonienie, buczenie lub syczenie, gdy dźwięki te nie występują w otoczeniu. Mogą się pojawiać kilka razy w miesiącu albo wielokrotnie w ciągu dnia. Mogą trwać kilka chwil albo kilka godzin, a nawet stale, bez chwili przerwy – nawet w czasie snu. Pacjenci zgłaszają epizodyczne przypadki, które nie są uciążliwe oraz stałe szumy, negatywnie wpływające na ich codzienne funkcjonowanie. Szumy uszne przybierają wiele różnych postaci, na przykład dzwonienia lub „ćwierkania”, buczenia albo klikania. Niektórzy słyszą powtarzające się albo pulsujące szumy. Aby mówić o szumie usznym musi on posiadać trzy cechy.
Niemal każdy człowiek w swoim życiu doświadcza czasami szumów usznych, nawet z normą słuchową. Może być to spowodowane ekspozycją na duży hałas np. podczas koncertu, który znika po kilku godzinach albo następnego ranka. Może też pojawić się spontanicznie, bez żadnego powodu i zniknąć pojawił równie nagle i szybko. Wiele osób uważa, że tak właśnie pracuje zdrowy układ słuchowy. Jednak w momencie, gdy szum uszny zaczyna negatywnie wpływać na nasze codzienne funkcjonowanie należy szukać pomocy medycznej.
Błędne koło
U wielu osób ciągły szum uszny może powodować niepokój oraz zdenerwowanie. Gdy wystąpi to negatywne połączenie, może zacząć się cykl wpływający na inne obszary mózgu, włączając w to układ limbiczny (odpowiedzialny za emocje) oraz autonomiczny system nerwowy (reakcje fizyczne/cielesne). To zjawisko znane jest pod nazwą błędnego koła.
Mimo że w większości przypadków szumy uszne są niegroźne, należy skonsultować je ze specjalistą, jeśli występuje przynajmniej jeden z poniższych czynników:
Czy można wyleczyć szum uszny?
W niektórych przypadkach, gdy przyczyna szumu jest znana, np. nawyki żywieniowe lub efekty uboczne stosowania leków, odpowiednie postępowanie może zmniejszyć, a nawet całkowicie wyeliminować szumy uszne. Choć najczęściej nie ma prostego lekarstwa, to są dostępne liczne możliwości terapii, które przynoszą ulgę. Wiele reklam przekonuje, że skuteczne mogą być wyciąg z miłorzębu japońskiego, witaminy, zioła itp. Warto jednak zaznaczyć, że wciąż brakuje na to prezencyjnych dowodów, występuje za to ryzyko wystąpienia negatywnych skutków ubocznych. Przed zażywaniem tych środków należy skonsultować się ze specjalistą posiadającym wiedzę i doświadczenie w leczeniu pacjentów z szumami usznymi.
Doświadczony protetyk słuchu powinien poinformować o dostępnych metodach terapii. Z racji, że każdy szum uszny jest inny, ważne jest, aby indywidualnie dobrać program terapeutyczny, który będzie odpowiadał konkretnym potrzebom danego pacjenta i spełniał jego oczekiwania.
Jakie opcje leczenia są dostępne?
Dostępnych jest wiele rodzajów terapii, każda może być w inny sposób pomocna dla osób cierpiących na szumy uszne. Nie zamierzamy rekomendować jednej wybranej metody, jako że każdy pacjent może osiągać różne rezultaty w różnych terapiach. Wybierając plan terapii ważna jest ocena indywidualnych potrzeb i oczekiwań. Jedną z najlepiej znanych terapii jest Terapia Dźwiękami, w której głównym elementem są generatory szumów (TSG) które wzmacniają dźwięki. Oprócz generatorów TSG można stosować inne źródła dźwięków takie jak np. poduszki dźwiękowe, radio, TV itp. jako wsparcie w terapii.
W trakcie Terapii Dźwiękami generator TSG ma ustawioną taką głośność, aby niemal całkowicie maskować szum uszny pacjenta. Pomaga to zmniejszać dokuczliwość szumu usznego poprzez dostarczanie szumów otoczenia, sprawiając, że szum uszny jest trudny do odróżnienia od dźwięków otoczenia i, co za tym idzie, trudny do zauważenia przez mózg. Celem takiego postępowania jest zmniejszenie dokuczliwości szumu usznego przez TSG. Z czasem, w miarę przyzwyczajania do niego mózgu, szum uszny będzie coraz mniejszy. Dzięki temu pacjent odczuwa ulgę.
Inną dobrze znaną terapią jest Tinnitus Retrain Therapy (TRT). W TRT nacisk jest kładziony na edukację oraz sposób, w jaki mózg jest angażowany w postrzeganie szumów. Może ona pomóc w zrozumieniu, skąd pochodzą szumy uszne oraz jak nasze ciało zachowuje się w odpowiedzi na pojawienie się szumu usznego. W rezultacie będziesz przywiązywać mniejszą wagę do szumu usznego, co pozwoli Ci łatwiej z nim żyć. Często Terapia Dźwiękowa jest włączana do terapii TRT, aby zapewnić dwuetapowe leczenie szumów.
Wróć na góręProsisz o powtórzenie? Rodzina zwraca Ci uwagę, że za głośno oglądasz telewizję? Najwyższy czas wykonać badanie słuchu. Ono nic nie boli, za to może zmienić Twoje życie!
Badanie słuchu
Badanie słuchu składa się z kilku etapów. W zależności od potrzeb każdego pacjenta, protetyk słuchu może wykonać jedną lub kilka z tych czynności. Najpierw zawsze bada kanał słuchowy oraz bębenek przy pomocy specjalnego narzędzia (otoskopu), żeby sprawdzić, czy nie ma jakichś widocznych problemów. Jest to czynność konieczna, gdyż zaleganie woskowiny jest przeciwwskazaniem do wykonania badania słuchu. Następnym krokiem jest zbadanie Twojego słuchu.
Audiometria tonalna to badanie, które sprawdza próg słyszalności, czyli zdolność do słyszenia czystych tonów (dźwięków). Podczas badania otrzymasz słuchawki, przez które będą odtwarzane dźwięki, a badanie sprawdzi, jak dobrze je słyszysz. Audiometria mowy (test zrozumiałości mowy) jest podobna, ale w jej przypadku odtwarzane są dźwięki mowy (słowa), a Twoim zadaniem jest ich powtórzenie.
Audiogram
Trudność w ich słyszeniu to jedna z oznak kłopotów ze słuchem. Jeśli Twoje problemy są powiązane z ubytkiem słuchu, możesz nie zrozumieć niektórych wyrazów lub przekręcać je. Zdarzają się jednak osoby, które mają kłopoty z rozumieniem mowy, chociaż nie zauważa się u nich niedosłuchu. Badanie zrozumiałości mowy pozwala stwierdzić, do której grupy należysz. Na koniec wizyty protetyk wyda Ci wynik badania – audiogram. Jak go jednak odczytać?
Audiogram to wykres, który przedstawia Twoje progi słyszenia – jest graficznym zobrazowaniem uzyskanych przez Ciebie wyników. Diagram ten pokazuje Twój próg słyszenia (kolorowy wykres) oraz badaną częstotliwość dźwięku (w hercach). Protetyk podczas badania zaznacza, na jakiej głośności (w decybelach) usłyszany został dźwięk. Tak powstają dwie krzywe obrazujące Twoje wyniki. Reprezentują one Twoje progi słyszenia w lewym (najczęściej wykres w kolorze niebieskim) i prawym uchu (w kolorze czerwonym). Zazwyczaj są one różne w zależności od częstotliwości.
Jak odczytać audiogram?
Im niżej znajdują się krzywe, tym mniejsza jest Twoja zdolność słyszenia odtworzonych dźwięków. Wyniki dla obojga uszu mogą się różnić albo możesz mieć symetryczny niedosłuch w lewym i prawym uchu. Na Twoim audiogramie mogą znajdować się dodatkowe oznaczenia, które pozwolą Ci zrozumieć wyniki, a protetyk słuchu powinien je dokładnie omówić.
Te oznaczenia wskazują na stopień ubytku słuchu. Niedosłuch dzieli się na lekki, średni, ciężki i głęboki. Próg słyszenia 0-25 to norma, ale już 30 może oznaczać lekki ubytek słuchu. Głęboki niedosłuch występuje przy progu słyszenia poniżej 90. Aby określić stopień ubytku, należy zsumować głośność (patrząc na kółka w uchu prawym lub krzyżyki w uchu lewym), na jakiej słyszymy w zakresie częstotliwości 500Hz, 1000Hz, 2000Hz, 4000Hz i podzielić go przez 4 (4 częstotliwości, które bierzemy pod uwagę) np.:
W tym przypadku mamy wyniki: 30+30+40+40=140, 140:4=35dB. Oznacza to, że osoba badana ma lekki ubytek słuchu. Wykres znajdujący się powyżej kółek (lub krzyżyków w uchu lewym) to wynik badania kostnego. Wynik słyszenia kostnego powinien być zawsze lepszy (być wyżej) od słyszenia powietrznego. Jeśli jednak różnica między dwoma wykresami (powietrznym i kostnym) wynosi około 40dB, konieczna jest konsultacja wyniku z lekarzem laryngologiem.
Wróć na góręNasz słuch codziennie narażony jest na uszkodzenia. Długotrwała ekspozycja na głośne dźwięki stanowi realne zagrożenie jego uszkodzenia. Na uszkodzenie słuchu wpływają poziom natężenia dźwięku oraz czas ich oddziaływania. Najlepszym rozwiązaniem jest unikanie hałasu. Co jednak zrobić, gdy pracujemy w miejscu, w którym jesteśmy narażeni na głośne dźwięki?
Istnieją pewne sposoby, które pozwolą nam ochronić słuch i zmniejszyć zagrożenie:
Pamiętaj o profilaktyce, która jest ważna nie tylko w przypadku słuchu. Może się zdarzyć, że tracimy słuch, nie zdając sobie z tego sprawy. Warto zrobić wtedy bezpłatne badanie słuchu, które pozwoli określić, czy nasz słuch funkcjonuje w prawidłowy sposób. Dźwięki mierzone są w dB. Szczególnie groźne dźwięki są powyżej 85dB. Sprawdź, które dźwięki są bezpieczne!
Rodzaj dźwięku | Głośność w dB | |
Fajerwerki w sylwestra |  | 170 |
Startujący samolot |  | 130 |
Wodospad |  | 120 |
Nagłośnienie na koncercie |  | 110 |
Muzyka w słuchawkach |  | 90-110 |
Ruch uliczny |  | 65-85 |
Głośna rozmowa |  | 55-60 |
Śpiew ptaków / Normalna rozmowa |  | 40-60 |
Szept |  | 30-40 |
Cichy pokój |  | 20-30 |
Wróć na górę
Temat niedosłuchu u dzieci jest bardzo trudny zarówno dla dzieci, jak i dla ich rodziców. Obecnie w polskich szpitalach prowadzony jest przesiewowy program badań słuchu, który ma na celu wczesne wykrycie niedosłuchu u dzieci. Pozwala on na wprowadzenie diagnostyki od pierwszych dni życia i dobrania odpowiedniej terapii, dając dzieciom z niedosłuchem równy start z ich rówieśnikami.
Słuch u najmłodszych od początku ich życia pełni bardzo ważną funkcję. Przede wszystkim wspomaga ich rozwój i mowę. Bardzo ważne jest, aby obserwować swoje dziecko już od pierwszych miesięcy. Należy zwrócić uwagę, czy niemowlę reaguje na nasz głos, odwraca głowę w stronę grzechotki lub innych głośnych dźwięków. W przypadku starszych dzieci niepokoić może podgłaśnianie telewizora, wielokrotne powtarzanie poleceń, przekręcenie wyrazów, trudności z porozumieniem, co może przekładać się na kłopoty z nauką i koncentracją.
Diagnostyka
Jeżeli zauważasz, że Twoje dziecko ma problem ze słuchem, udaj się z nim do otolaryngologa, który przeprowadzi odpowiednią diagnostykę. Badanie słuchu u dzieci jest bezbolesne. Pierwsze dwa badania obiektywne to: audiometria impedancyjna i otoemisja akustyczna. Badania obiektywne nie wymagają współpracy chorego i trwają krótką chwilę, dlatego są idealną metoda badania małych dzieci. Audiometria impedancyjna polega na sprawdzeniu stanu i ciśnienia w uchu środkowym. Otoemisja akustyczna to badanie, które wykonywane jest w polskich szpitalach każdemu noworodkowi. Polega na rejestrowaniu odpowiedzi w częstotliwościach innych niż częstotliwość podawanego bodźca. Kolejnym bardziej specjalistycznym badaniem jest ABR. Badanie ABR przeprowadza się podczas snu dziecka i ma ono na celu rejestrację słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu. U starszych dzieci, które współpracują z osobą badającą, można wykonać badanie audiometrii tonalnej służące do oceny progu słyszenia. Badanie wykonuje się w kabinie ciszy w specjalnych słuchawkach. Badany ma za zadanie nacisnąć przycisk, gdy usłyszy dźwięk w słuchawkach.
Przyczyny
Niedosłuch u dzieci może być wrodzony lub pojawić się w trakcie życia dziecka. Powodować go może wiele czynników. Możliwe przyczyny niedosłuchu dzieci to:
Leczenie
Dziecko, które ma niedosłuch przewodzeniowy, czyli ma uszkodzony słuch w obrębie ucha środkowego lub zewnętrznego w większości przypadków może mieć przeprowadzoną operację poprawiającą słuch. Gdy nie ma takiej możliwości, dobierane zostają aparaty słuchowe lub implanty słuchowe. Implant ślimakowy wszczepia się, gdy dziecko ma głęboki niedosłuch odbiorczy lub częściową głuchotę obejmującą wysokie częstotliwości.
Wróć na góręNiedosłuch dotyka coraz więcej osób, utrudniając im codzienne życie. Nowoczesna technologia umożliwia przywrócenie dobrego słuchu niemal w każdym przypadku. Warto więc zdecydować się na aparat słuchowy lub operację, skoro zapewni to powrót do świata dźwięków.
Diagnostyka
Najistotniejszym aspektem jest określenie przez lekarza rodzaju schorzenia oraz jego przyczyn. Jako najczęstsze źródła problemów ze słuchem wymienia się:
– zatkanie przez ciało obce lub woskowinę,
– występowanie nowotworów/guzów zlokalizowanych w okolicach uszu,
– uszkodzenia błony bębenkowej,
– występowanie wad wrodzonych,
– infekcje ucha środkowego,
– uszkodzenie kosteczek słuchowych.
– urazy mechaniczne,
– niektóre choroby np. Meniere’a,
– udary mózgu,
– działania niepożądane niektórych leków,
– powikłania po infekcjach wirusowych,
– guzy zlokalizowane w okolicy ucha środkowego.
Stopnie niedosłuchu
Aby dobrać najlepszą metodę leczenia niedosłuchu lekarz musi określić, oprócz jego rodzaju, stopień zaawansowania schorzenia. Wyróżnia się 4 stopnie niedosłuchu:
Leczenie niedosłuchu u dorosłych
Bardzo często pojawia się pytanie: czy niedosłuch można wyleczyć? Wszystko zależy od przyczyny problemu oraz stopnia ubytku słuchu. Stosowane są następujące metody leczenia:
Sposób leczenia dobierany jest indywidualnie do potrzeb pacjenta na podstawie przyczyny i odpowiednich badań. Leczeniem zajmuje się otolaryngolog.
Leczenie niedosłuchu u dzieci
Jak leczyć niedosłuch u dzieci? Sposoby leczenia, tak jak w przypadku osób dorosłych dobierane są do indywidualnego przypadku. Możliwe są:
U dzieci, które borykają się z niedosłuchem bardzo często niezbędne jest również leczenie logopedyczne, gdyż ubytek słuchu wpływa na wymowę.
Wróć na góręDiagnostyka niedosłuchu ma za zadanie określić, czy osoba poddana diagnozie ma problem ze słyszeniem, czy też nie. W przypadku, gdy stwierdzamy niedosłuch konieczne jest również określenie, jak głębokie są ewentualne ubytki, czyli jaki jest stopień ubytku słuchu (badanie ilościowe) oraz jakie struktury narządu słuchu nie funkcjonują prawidłowo (badanie jakościowe). Współcześnie badania audiometryczne dzieli się na dwie główne grupy – subiektywne (wymagające świadomej odpowiedzi badanego) i obiektywne, w których mierzy się konkretne fizjologiczne parametry.
Subiektywne metody badania słuchu
Jednym z najczęściej stosowanych w audiologii badań jest audiometria tonalna. Polega ona na określeniu progów słyszenia, czyli najcichszych dźwięków, jakie jest w stanie odebrać osoba badana. Bodźcami w tym badaniu są sygnały tonalne o częstotliwościach od 125 Hz do 8000 Hz. Pacjent ma za zadanie informować audiologa, kiedy słyszy dźwięk, najczęściej poprzez naciśnięcie przycisku na specjalnym pilocie. Audiometrysta zapisuje odpowiedzi w specjalnej tabeli, tworząc audiogram. Dźwięki podawane są przez specjalnie wykalibrowane do tego urządzenie (audiometr) oraz słuchawki powietrzne i kostne.
Słuchawki powietrzne informują nas o tym, jak działa cały układ słuchowy: ucho zewnętrzne (małżowina, przewód słuchowy), ucho środkowe (błona bębenkowa, kosteczki słuchowe) oraz ucho wewnętrzne (ślimak). Natomiast słuchawka kostna, którą umieszcza się za małżowiną na kości, w której znajduje się ślimak, daje nam informacje, jak dźwięki odbiera samo ucho wewnętrzne z pominięciem ucha zewnętrznego i środkowego. Dzięki audiometrii tonalnej audiolog jest w stanie precyzyjnie określić, jak wysoki jest ubytek słuchu w danych pasmach częstotliwości oraz oszacować, czy odpowiedzialny za wadę słuchu jest układ przewodzeniowy (ucho zewnętrzne i środkowe), układ odbiorczy (ucho wewnętrzne) lub też oba te układy.
Kolejnym często stosowanym subiektywnym badaniem słuchu jest audiometria mowy. Służy ona do określenia zdolności osoby badanej do rozumienia sygnału mowy w zależności od jej poziomu ciśnienia akustycznego (głośności). Badanie można przeprowadzać przy użyciu słuchawek oraz głośników. Pacjent ma za zadanie powtarzać usłyszane przez siebie słowa, które podawane są przy użyciu audiometru. Jest to starannie wyselekcjonowana lista słów – tak zwane listy artykulacyjne, które zostały dobrane przez akustyków i lingwistów w celu odpowiedniego odzwierciedlenia naturalnego języka. Na podstawie odpowiedzi pacjenta audiometrysta wykreśla tak zwane krzywe artykulacyjne, czyli funkcję procentowego rozumienia mowy w zależności od poziomu jej głośności. Na podstawie ich analiz można określić ubytek słuchu dla mowy oraz możliwą jego przyczynę – lokalizację uszkodzenia słuchu.
Obiektywne metody badania słuchu
Najczęściej wykonywanym badaniem obiektywnym jest audiometria impedancyjna. Pozwala ona na ocenę impedancji akustycznej ucha środkowego, czyli oporu, jaki dla fali akustycznej stanowi układ przewodzeniowy (błona bębenkowa, kosteczki słuchowe, jama bębenkowa). Badanie polega na wprowadzeniu do przewodu słuchowego pacjenta specjalnej sondy wyposażonej w mikrofon, słuchawkę i pompę powietrza oraz przeprowadzeniu pomiarów podatności błony bębenkowej na zmiany ciśnienia i wystąpieniu odruchu strzemiączkowego. Dzięki tym pomiarom możemy stwierdzić, czy ucho środkowe funkcjonuje prawidłowo. Odpowiednio zinterpretowana audiometria impedancyjna pomaga w diagnostyce m.in. takich schorzeń jak otoskleroza, niedrożność trąbki słuchowej czy rozerwanie łańcucha kosteczek słuchowych.
Bardzo ważnym we współczesnej audiologii jest badanie słuchowych potencjałów wywołanych. Bez badań z tej grupy niemożliwym byłaby precyzyjna diagnostyka ubytków słuchu u noworodków i niemowląt. Metoda ta opiera się na rejestracji aktywności elektrycznej w poszczególnych strukturach drogi słuchowej – ślimaku, nerwie słuchowym, pniu mózgu, ośrodkach podkorowych i korze mózgowej. Obecnie najczęściej korzysta się z badania ABR – metoda badania słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu. Badanie wykonuje się przy użyciu specjalnych słuchawek, przez które podawane są sygnały dźwiękowe, elektrod przyklejonych do głowy osoby badanej i procesora sygnałowego rejestrującego fale z pnia mózgu. W oparciu o zarejestrowane fale diagnosta jest w stanie obiektywnie określić próg słyszenia pacjenta i ewentualną lokalizację ubytku słuchu.
Audiologia jest obecnie na bardzo wysokim poziomie, dostępne są coraz nowocześniejsze i precyzyjniejsze metody badań słychu. Należy jednak pamiętać o zasadzie Jergera, czyli cross check principle. Oznacza ona, że nie można stawiać diagnozy w oparciu o wykonanie tylko jednego badania słuchu. Powinno się je potwierdzić poprzez przeprowadzenie przynajmniej kilku różnych badań.
Wróć na góręNiedosłuch jest zaburzeniem narządu słuchu polegającym na nieprawidłowym przewodzeniu lub odbiorze dźwięków. Innymi słowy jest to ograniczenie funkcji słuchowej, która utrudnia odbieranie dźwięków, w tym mowy. Za granicę niedosłuchu uznaje się uszkodzenie na poziomie 60-70 dB. Powyżej tej wartości mówimy o głuchocie.
Wyróżnia się trzy rodzaje niedosłuchu:
Niedosłuch możemy również podzielić w zależności od ubytku słuchu w uszach, czyli na niedosłuch jednostronny lub obustronny.
Stopnie niedosłuchu:
Ubytek słuchu jest powodowany przez wiele czynników, na które nie zawsze mamy wpływ. Jednak część z nich jesteśmy w stanie kontrolować bądź unikać, jak choćby zbyt częste przebywanie w głośnym otoczeniu. Jakie są najczęstsze przyczyny utraty słuchu?
Przyczyny
Niedosłuch, czyli osłabienie czynności układu słuchowego może byćspowodowany szeregiem czynników, w tym:
Częstym schorzeniem prowadzącym do utraty słuchu są przewlekłe infekcje ucha. Niekiedy przyczyna utraty słuchu może być woskowina zalegająca w zewnętrznym kanale słuchowym.
Symptomy
W zależności od tego, czy niedosłuch spowodowany jest uszkodzeniem komórek słuchowych w uchu wewnętrznym lub nerwu słuchowego, czy spowodowany jest niedrożnością w kanale słuchowym ucha lub niewydolnością ucha środkowego, zostanie on odpowiednio zakwalifikowany i poddany rehabilitacji słuchowej. Symptomy utraty słuchu są indywidualne i mogą się od siebie różnić w zależności od jego rodzaju, stopnia oraz przyczyny. Oznaki i symptomy ubytku słuchu mogą obejmować:
Po zauważeniu pierwszych symptomów należy udać się na wizytę do lekarza laryngologa
Wróć na góręMuzyka odgrywa ważną rolę w życiu każdego człowieka. Słuchamy jej jadąc do pracy, bawimy się przy niej na przyjęciach, mamy swoje ulubione kawałki. Niestety niedosłuch odbiera nam tę przyjemność. Dźwięki stają się niewyraźne, a muzyka przestaje być dla nas elementem relaksującym.
Słuch muzyczny
W Polsce zaburzenia słuchu występują u 6 mln Polaków. Nieleczony niedosłuch może powodować szereg negatywnych konsekwencji w zakresie nie tylko drogi słuchowej, ale także mowy, języka, umiejętności czytania i pisania czy komunikacji i funkcjonowania społecznego. Dramat pacjentów, którym pogarszający się słuch uniemożliwia delektowanie się melodią jest zrozumiały. Uszkodzenie narządu słuchu nie determinuje uszkodzenia słuchu muzycznego. Słuch muzyczny występuje u 55% osób z uszkodzeniem słuchu, co przejawia się przede wszystkim w dobrym poczuciu rytmu i pamięci muzycznej. Uszkodzenie słuchu nie jest więc jednoznaczne z niemożliwością odbioru muzyki. Osoby niesłyszące nie postrzegają konkretnej wysokości dźwięku, barwy i harmonii. Jednak odbiór wibracji oraz wyczuwanie drgań fal dźwiękowych różnymi częściami ciała (tony niskie – głównie w klatce piersiowej, tony wysokie – za pomocą zachowanych resztek słuchowych) pozwala niesłyszącym reagować na wszelkie zmiany agogiczne, dynamiczne, artykulacyjne, a przede wszystkim – na rytm.
Muzykoterapia
Proces terapeutyczny w muzykoterapii bazuje na relacji: pacjent – muzyka – ruch – terapeuta. Ze względu na techniki stosowane w terapii dźwiękiem zasadniczo wyróżnia się podział na muzykoterapię receptywną oraz muzykoterapię aktywną. Muzyka i ruch z powodzeniem są stosowane nie tylko w pracy z dziećmi, lecz także z dorosłymi pacjentami.
Osoby z niedosłuchem odbierają muzykę zupełnie inaczej niż osoby słyszące. Czują ją całym swoim ciałem, poprzez szybsze albo wolniejsze bicie serca. Takie osoby dobrze odbierają niższe częstotliwości o średnim i dużym natężeniu, przede wszystkim z wyraźnie zaznaczonym rytmem, dlatego forma ćwiczeń rehabilitacyjnych powinna bazować na takich bodźcach akustycznych. Są one dla osób niesłyszących czytelne i, co równie istotne, przyjemniejsze niż muzyka z wyraźnie podkreśloną warstwą melodyczną czy harmoniczną. Przydatne jest użycie niższych dźwięków fortepianu i instrumentów takich jak na przykład puzon czy wiolonczela. Osoby z wadą słuchu czują rytm przez ciało, więc mogą wyczuć radio lub odkurzacz dzięki wibracjom, a klaskanie za uchem rozpoznają po zmianie ciśnienia powietrza. Bez muzyki życie byłoby bezbarwne.
Korzyści
Muzyka powinna być obecna w życiu człowieka, gdyż zajęcia muzyczne dają radość, odprężenie, relaksują oraz poprawiają komunikację w grupie. Kontakt z muzyką wpływa na emocje, pozwala rozładować niepokoje i lęki. A więc muzyka ma bardzo duże walory terapeutyczne. Oczywiście za pomocą muzyki nie można nikogo wyleczyć z depresji, czy przywrócić całkowicie słuchu. Jednakże w zmaganiu się z własnymi problemami zdrowotnymi, tak natury psychicznej, jak i fizycznej, muzykoterapia pełni rolę wspierającą i niejednokrotnie pozwala pacjentowi odkryć nowe możliwości. Chociaż terapia całkowicie nie wyeliminuje szumów usznych, może być pomocnym narzędziem w radzeniu sobie z jego objawami. Skoncentrowanie się na innego rodzaju dźwiękach pozwala poczuć, że szum w uszach jest zmniejszony lub nawet chwilowo zniknął. Osoba cierpiąca na niedosłuch ma często trudności ze śledzeniem rozmowy, jeśli występuje hałas w tle. A właśnie tę umiejętność muzykoterapia pozwala doskonale wyćwiczyć.
Dla osób dotkniętych ubytkiem słuchu muzyka może być sposobem na odzyskanie przyjemności ze słyszenia i tym samym na poprawę jakości życia. Muzykoterapia stanowi więc najlepszą alternatywną formę komunikacji, która umożliwia wyrażania emocji i myśli poprzez muzykę.
Wróć na górę
Współczesne aparaty słuchowe mają szeroką gamę wyboru, jeśli chodzi o ich rodzaj, kształt, sposoby umiejscowienia w uchu, kolory obudowy czy wkładek.
Aparaty większe
Klasyczne aparaty zauszne BTE to najstarsze rozwiązanie obecnie istniejące na rynku. Jest ono dedykowane głównie dla osób starszych z uwagi na ich duży rozmiar, a co za tym idzie, wygodę ich obsługi. Używa się ich również w protezowaniu dzieci, ponieważ dzięki nim opiekun może obserwować (poprzez sygnalizację diodą) działanie aparatu i czy jest on założony prawidłowo na uchu. Obecnie produkuje się coraz mniejsze aparaty z uwagi na to, że większość pacjentów bardzo ceni sobie ich dyskrecję.
Aparaty mniejsze
Możemy do nich zaliczyć aparaty typu RIC, w których słuchawka umiejscowiona jest w uchu oraz mini BTE. Są one dużo mniejsze od klasycznych rozwiązań, a dźwiękowód lub przewód słuchawki jest bardzo cienki i praktycznie niezauważalny. Pacjenci, którym nie odpowiada nawet bardzo mały aparat za uchem mogą zdecydować się na rozwiązanie wewnątrzuszne. Niektóre ich typy są w stanie całkowicie schować się w przewodzie słuchowym, przez co użytkownicy mają pewność, że nikt nie spostrzeże ich protezy słuchowej. Poza obudowami dodatkowym atutem są atrakcyjne kolory obudowy i wkładek sprawiające, że aparat wygląda po prostu ładnie i dopaspwuje się np. do koloru włosów czy gustu dziecka, które je nosi.
Nanopowłoki
Poza czysto estetycznymi zaletami nowoczesnych aparatów mamy dziś do czynienia ze znacznym ulepszeniem ich trwałości poprzez stosowanie nanopowłok. Posiadają one właściwości odpychające wodę, co zabezpiecza pokryte nią powierzchnie przed przemakaniem i powstawaniem zanieczyszczeń. Dzięki temu aparat słuchowy dużo rzadziej ulega awarii spowodowanej zawilgoceniem, co kiedyś zdarzało się bardzo często. Obecnie pacjenci mają bardzo szeroki wybór i duży wpływ na to, jak ma wyglądać ich proteza słuchowa. Osoby niedosłyszące mogą wybrać dziś znaleźć satysfakcjonujące ich rozwiązanie wśród wielu proponowanych przez protetyków słuchu opcji.
Słuchawki do aparatów
Słuchawka w aparatach słuchowych znajduje się na końcu cienkiego przewodu, powlekanego tworzywem sztucznym biegnącym od korpusu aparatu słuchowego. Jest ona noszona wewnątrz kanału słuchowego. Przewód ten przekazuje moc i sygnały do słuchawki. Po przetworzeniu dźwięku przez mikrofon i wzmocnieniu go do Twoich specyficznych potrzeb słuchowych, dźwięk dostarczany jest do ucha. Jest to zadanie odbiornika, znanego również jako słuchawka.
Podział we względu na moc
Gdy głośnik odbierze sygnał elektryczny ze wzmacniacza, zamienia go z powrotem na energię akustyczną (dźwięk). W zależności od stopnia ubytku słuchu i preferencji związanych ze stylem życia, słuchawka/głośnik są zazwyczaj umieszczane w nasadce usznej lub wkładce indywidualnej. Nowej generacji słuchawki posiadają lepszą dynamikę w zakresie wysokich częstotliwości. Zmiany w dynamice zostały zaprojektowane tak, aby pomóc osiągnąć lepsze dopasowanie i zapewnić pacjentom jeszcze bardziej wyraźny dźwięk. Nazwy słuchawek ze względu na moc:
• Słuchawka Słabej Mocy – LP
• Słuchawka Średniej Mocy – MP
• Słuchawka Dużej Mocy – HP
• Słuchawka Bardzo Dużej Mocy – UP
Podział ze względu na kopułki
Od czasu pojawienia się trąbki słuchowej w XVIII wieku protetycy słuchu poszukują najlepszego sposobu na przekazanie dźwięku bezpośrednio do ucha wewnętrznego osoby z ubytkiem słuchu. W rezultacie, aparaty słuchowe stały się mniejsze i bardziej efektywne. Obecnie, dzięki maleńkiemu urządzeniu zwanemu kopułką do aparatów słuchowych, niektóre typy aparatów słuchowych zapewniają swoim użytkownikom lepszą jakość dźwięku niż kiedykolwiek wcześniej.
Kopułki są małymi, silikonowymi kawałkami w kształcie dzwoneczka lub grzybka, które mocuje się na końcu dźwiękowodu aparatu słuchowego i dopasowuje głęboko w kanale słuchowym. Są one dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, aby dopasować je do unikalnych skrętów w kanale usznym. Zazwyczaj używa się ich z zausznymi modelami aparatów słuchowych określanymi jako słuchawka w kanale (RIC) lub słuchawka w uchu (RIE). Protetyk słuchu pomaga wybrać rozmiar nakładki i długość dźwiękowodu, który najlepiej pasuje do szerokości i długości przewodu słuchowego.
Kopułki do słuchawek u wielu producentów są kompatybilne, jednak niekiedy do konkretnych słuchawek należy używać dedykowanych, odmiennych kopułek.
Unikając efektu okluzji (zatkania) przewodu słuchowego kopułki nie mogą ściśle przylegać do jego ścian. Dzięki temu do ucha dociera trochę naturalnego dźwięku i przepływu powietrza. Kopułki są na tyle otwarte, że przepuszczają niskie częstotliwości, dzięki czemu aparat słuchowy wzmacnia wyższe częstotliwości i możesz słyszeć wyraźniej. W ten sposób otrzymujemy lepsze wysokie częstotliwości bez akustycznego sprzężenia zwrotnego.
Nazwy i rozmiary kopułek u większości producentów aparatów słuchowych:
• Tulipan (półotwarta)
• Otwarta duża
• Otwarta średnia
• Otwarta mała
• Power duża
• Power średnia
• Power mała.
Na słuchawki UP nie stosujemy kopułek. Kopułki do aparatów słuchowych powinny być wymieniane co 2-3 miesiące, aby zapewnić optymalne działanie aparatu słuchowego. Kopułki można zdejmować i czyścić oddzielnie. Przed włożeniem do ucha należy zawsze upewnić się, że kopułka jest odpowiednio przymocowana do słuchawki.
Wróć na góręAparaty słuchowe jako urządzenia elektroniczne należy regularnie zasilać, by mogły spełniać swoją funkcję i umożliwiać słyszenie. Zasilanie aparatu może się odbywać na dwa sposoby: przy użyciu baterii lub akumulatorów. Poniżej przedstawionych zostało kilka praktycznych wskazówek dla użytkowników aparatów słuchowych, które są istotne dla jak najlepszej pracy aparatu.
Akumulatory vs. baterie
Akumulatory wymagają codziennego ładowania w ciągu nocy, by aparat mógł działać w ciągu dnia. Nie trzeba natomiast myśleć o utylizacji zużytych baterii i zakupie nowych. Z kolei baterie mają określoną żywotność i należy je często wymieniać. Najczęściej użytkownicy aparatów słuchowych wybierają baterie. Są to specjalne baterie cynkowo-powietrzne, które są bardziej przyjazne dla środowiska niż zwykłe baterie. Są też bezpieczniejsze, ponieważ nie „wylewają się” nawet wskutek działania wilgoci
lub temperatury.
Z racji, że baterie zaczynają działać, gdy zerwie się z nich ochronną folię, ważne jest, by zrobić to dopiero przed planowym użyciem aparatu. Należy włożyć baterie do pojemnika na baterie i poczekać kilka minut, by dotarło do nich powietrze, które uruchomi przepływ energii w aparacie. Oznaczenia plusa i minusa ułatwią właściwe włożenie baterii. Jeśli komora baterii się nie domyka, może to oznaczać, że bateria jest włożona odwrotnie lub do komory dostał się brud albo wilgoć. Dlatego tak ważne jest, by odpowiednio dbać o swój aparat, gdyż każde zabrudzenie czy wilgoć mogą powodować krótsze działanie baterii. Wraz ze zdjęciem aparatu należy pamiętać, by go osuszyć.
Zasilanie
Im aparat jest mocniejszy, tym szybciej pobiera moc baterii lub akumulatora. Innymi słowy, taki aparat należy częściej zasilać. Pojemność baterii nie gwarantuje takiej długości działania, jak wskazuje opakowanie – należy pamiętać, że najnowsze aparaty zużywają więcej mocy niż aparaty starszego typu. Dzieje się tak dlatego, że nowsze aparaty są bardziej czułe na rozpoznawanie mowy i tłumienie przeszkadzającego hałasu w tle, komunikują się także z innymi urządzeniami na drodze radiowej. Dzięki temu poprawia się jakość słyszenia, lecz pobór mocy wzrasta, zwłaszcza w hałaśliwym otoczeniu. Użytkownicy aparatów zausznych (BTE) potrzebują baterii typu 13 i 312, natomiast użytkownicy aparatów wewnątrzusznych korzystają z baterii typu 312 i 10. Do większych aparatów, które potrzebują najwięcej mocy należy zastosować baterie 675. Każdy z tych typów baterii ma napięcie 1,4 V.
Przechowywanie
Przechowywanie nowych baterii jest kluczowe w przedłużeniu ich żywotności. Nie można baterii trzymać w lodówce lub w nasłonecznionym miejscu. Ważne, by baterie przechowywać poza zasięgiem dzieci, ponieważ z powodu ich niewielkich rozmiarów dziecko może
je łatwo połknąć. Najlepsza temperatura przechowywania baterii to od 10 do 25°C. Zużyte baterie należy wyjąć z aparatu, żeby uniknąć ich puchnięcia lub zawilgocenia. Nie należy też wyrzucać zużytych baterii razem z innymi odpadami domowymi – najlepiej jest je gromadzić w bezpiecznym miejscu, żeby wyrzucić je do pojemnika przeznaczonego na zużyte baterie albo zanieść do protetyka słuchu.
To pytanie zadaje sobie prawie każdy początkujący użytkownik aparatu słuchowego. Odrobina ostrożności i właściwa pielęgnacja sprzętu pozwolą cieszyć się nim długo, bez żadnych problemów związanych z jego działaniem.
Przede wszystkim należy pamiętać, aby chronić aparat przed wysokimi temperaturami, mrozem, deszczem i promieniowaniem rentgenowskim. Należy zdejmować go podczas kąpieli, pływania oraz lakierowania włosów. Odpowiedni zestaw pielęgnacyjny jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania aparatu słuchowego.
Po pierwsze – osuszanie
W aparacie słuchowym, podczas jego codziennego użytkowania, wytwarza się wilgoć. Aby nie doprowadzić do jego awarii, należy go w odpowiedni sposób osuszyć. Są dwie możliwości: kapsuły osuszające lub pudełko osuszające. Kapsuły osuszające powinny być używane razem z pudełkiem do przechowywania aparatów. Najpierw należy wycisnąć jedną kapsułkę z opakowania. Uwaga! Nie zrywaj folii, którą kapsułka jest zabezpieczona z jednej strony i nie wsypuj jej zawartości do pudełka. Po włożeniu kapsułki do pudełka wyjmij baterię z aparatu i zostaw otwartą kieszonką na baterie. Następnie zamknij szczelnie pudełko z aparatami i kapsułą i pozostaw je najlepiej na całą noc. Rano wyjmij aparaty z pudełka. Zamknij szczelnie pudełko z kapsułą. Nie wyrzucaj kapsuły – można jej używać wielokrotnie. Zachowuje ona swoje właściwości, aż do zmiany koloru na jaśniejszy.
Działanie pudełka jest proste – jest to urządzenie elektryczne, które wytwarza ciepło. Włożony do niego aparat zostaje osuszony. Zalecany jest pierwszy sposób ze względu na temperaturę, która wytwarza się podczas drugiej metody, może ona niekorzystnie wpłynąć na elektronikę. Osuszanie to bardzo ważny element dbania o aparaty słuchowe. Dzięki temu można znacznie wydłużyć żywotność baterii.
Czyszczenie aparatu – jak robić to bezpiecznie?
Sposób czyszczenia aparatu zależy przede wszystkim od jego rodzaju. Do higieny aparatu słuchowego niezbędne są odpowiednie środki, które nie spowodują żadnych uszkodzeń. Nie należy czyścić aparatu detergentami, które nie są przeznaczone do tego celu –w ten sposób możesz trwale uszkodzić sprzęt. Jeśli chodzi o aparat wewnątrzuszny to należy go bezwzględnie chronić przed kontaktem z wodą. Do jego higieny użyj chusteczek dezynfekujących, które czyszczą aparat i chronią przewód słuchowy przed zmianami skórnymi. Z kolei w tym przypadku aparatu zausznego niezbędny będzie większy zestaw środków higienicznych (tabletki, pudełko i gruszka do czyszczenia wkładki). W aparatach zausznych czyścimy osobno wkładkę z wężykiem oraz sam aparat. W ich higienie sprawdzają się również chusteczki dezynfekujące. Można je wykorzystać w podróży do czyszczenia wkładki i wężyka
Pielęgnacja to podstawa
Wymiana wkładek niezbędnym elementem pielęgnacji. Regularne sprawdzanie wkładek należy powierzyć protetykowi słuchu – większość sklepów z aparatami słuchowymi zapewnia bezpłatną opiekę protetyka w czasie trwania gwarancji. Wkładki powinno się wymieniać najrzadziej co dwa lata – choćby ze względów higienicznych.
Natomiast wężyk należy wymieniać co cztery miesiące – po dłuższym czasie sztywnieje i nie jest w stanie dopasować się do kształtu Twojego ucha. Twardy wężyk uwiera w ucho, trudno go odłączyć od wkładki. Może również pogarszać jakość dźwięku. Regularna wymiana wężyka to lepsza jakość dźwięku i brak problemów z piszczeniem aparatu. Pielęgnacja aparatów to tylko kilka minut dziennie. Poświęcenie tak małej ilości czasu i stosowanie odpowiednich środków pielęgnacyjnych pozwoli uniknąć uszkodzenia aparatu i da Ci radość z dobrego słyszenia. Sprawdź, gdzie możesz zakupić produkty do czyszczenia aparatu, wprowadź powyższe zalecenia w swoje życie i ciesz się możliwością usłyszenia wszystkiego w każdej sytuacji.
Wróć na górę
Oglądanie telewizji może bardziej uciążliwe niż relaksujące dla osoby, która nosi aparat słuchowy. Taka osoba słyszy nie tylko dźwięki filmu, ale też wszystkie inne dźwięki otoczenia, które tworzą dodatkowy pogłos i szum, a, co za tym idzie, utrudniają rozumienie mowy. Co więc zrobić, by oglądający słyszał tylko dźwięki filmu i nie musiał słuchać zbędnego hałasu utrudniającego zrozumienie mowy? Jak polepszyć słyszalność dźwięków płynących z telewizora? Jak nie narażać przy tym odbiorcy na dodatkowe uszkodzenia słuchu przez podnoszenie głośności?
Pętla indukcyjna
Rozwój technologii i aparatury medycznej zapewnił użytkownikom aparatów słuchowych nowe rozwiązania, które raz na zawsze przywracają przyjemność oglądania i słuchania telewizji. Obecnie możliwe jest podłączenie aparatów słuchowych do telewizora. Jednym z takich rozwiązań jest pętla indukcyjna.
Pętla indukcyjna to potoczna nazwa systemu wspomagania słyszenia z pętlą indukcyjną. Umożliwia ona osobie z aparatem słuchowym słyszenie nieskazitelnie czystego i wyraźnego dźwięku poprzez cewkę telefoniczną (T), którą posiada niemal każdy aparat słuchowy. Głównym przeznaczeniem pętli indukcyjnej są miejsca, gdzie panuje hałas i osoba niedosłysząca może mieć większe trudności w zrozumieniu mowy rozmówcy.
Jak to działa?
Pętla indukcyjna składa się z przewodu, który odpowiednio montuje się w pomieszczeniu (np. w salonie, gdzie ogląda się telewizję) tworzącego pętlę, a także ze specjalnego wzmacniacza pętli indukcyjnej. Do wzmacniacza podłączony jest telewizor. Telewizor nadaje dźwięk wzmacniany przez wzmacniacz i podany na przewód pętli indukcyjnej jako prąd. Prąd płynący przez pętlę wzmacnia pole magnetyczne wewnątrz pętli, które jest odbierane przez cewkę telefoniczną w aparacie słuchowym jako dźwięk. Dzięki temu oglądający telewizję nie słyszy żadnych dodatkowych zakłóceń i zniekształconych dźwięków, a jedynie czysty dźwięk płynący z telewizora.
Dzięki indywidualnym ustawieniom aparatu dostosowanym do potrzeb użytkownika osoba z aparatem słyszy dźwięki dopasowane do swojej wady słuchu. Z takiej pętli może jednocześnie korzystać nieograniczona ilość użytkowników aparatów słuchowych i nie wpływa to w żaden sposób na jakość słyszanych dźwięków. Ponieważ odbiornikiem jest aparat słuchowy, nie ma potrzeby korzystania z kosztownych odbiorników zewnętrznych. Pętle indukcyjne są najbardziej ekonomicznym systemem wspomagającym słuchanie telewizji dla osoby korzystającej z aparatów słuchowych. Europejskie Stowarzyszenie Osób z Uszkodzonym Słuchem uznało pętlę indukcyjną za system wspomagania słuchu dający osobie niedosłyszącej najwięcej korzyści.
Wróć na górę
Spełniając odpowiednie wymagania systemowe, Twój smartfon może łączyć się bezpośrednio z Twoimi aparatami słuchowymi.
Bezprzewodowe aparaty słuchowe u wielu producentów można podłączyć bezpośrednio do telefonu, co pozwala na przesyłanie rozmów telefonicznych, muzyki, nawigacji lub innych materiałów audio z urządzenia bezpośrednio do aparatów słuchowych. Dzięki połączeniu z telefonem można korzystać z szeregu aplikacji, które umożliwiają video rozmowy, takich jak Skype, FaceTime bądź WhatsApp. Wystarczy połączy
aparaty słuchowe z telefonem za pomocą Bluetootha. Dzięki łączności aparatów słuchowych z telefonem jakość rozmów jest bardzo wysoka, a rozmowa telefoniczna przestaje być problemem.
Poniżej zostały przedstawione szczegóły dotyczące poszczególnych systemów operacyjnych: Android; IOS.
SYSTEM ANDROID
Bezpośrednie przesyłanie strumieniowe do urządzeń z systemem Android jest jednym z najnowszych osiągnięć w dziedzinie łączności z aparatami słuchowymi i dlatego jest ono dostępne w wybranych modelach smartfonów z wymaganą technologią. Przed zakupem nowego smartfonu należy skontaktować się z dostawcą usług, aby upewnić się, że usługa została włączona. Pełna kompatybilność strumieniowa z urządzeniami z systemem Android bardzo często wymaga oprogramowania minimum Android v10 z protokołem ASHA i Bluetooth5. W związku z tym przedstawione informacje dotyczące zgodności powinny być wykorzystywane wyłącznie w celach informacyjnych.
Strumieniowe przesyłanie dźwięku
Jeśli smartfon z systemem Android i aparaty słuchowe obsługują bezpośrednie strumieniowe przesyłanie dźwięku z systemu Android do aparatów słuchowych, po sparowaniu aparatów słuchowych z Twoim smartfonem, możesz bezpośrednio przesyłać strumieniowo dźwięk.
Szczegóły parowania aparatów słuchowych z systemem Android:
→ ustawienia → połączone urządzenia (Bluetooth)→ sparuj nowe urządzenie → dostępne urządzenie→ wybierz swoje aparaty.
URZĄDZENIA iOS
Szczegóły sparowania aparatów słuchowych z urządzeniami iOS:
→ ustawienia→ włącz bluetooth → ogólne → dostępność → aparaty słuchowe MFi → połącz.
Możliwe jest także spersonalizowanie swoich ustawień słuchowych. Użyj aplikacji dostępnych w App Store, aby dostosować swoje wrażenia słuchowe i idealnie dopasować je do swoich preferencji. Można to zrobić łatwo i dyskretnie z iPhone’a, iPada lub iPoda touch. Służące do tego, bezpłatne aplikacje można pobrać w AppStore.
Aplikacje te mogą być również używane na AppleWatch®, ale, aby działały, muszą być zainstalowane na telefonie iPhone. Wymagania dotyczące uruchomienia aplikacji: iOS 12 lub nowszy. Obsługa zegarków wymaga systemów watchOS 5 i iOS 12.
CEWKA INDUKCYJNA
Większość starszych aparatów słuchowych (które nie mają funkcji Bluetooth) posiada program ‘T’ (cewka telefoniczna) dostosowania z pętlą indukcyjną (słuchową). Oznacza to, że można ich używać z telefonami stacjonarnymi. Pętla indukcyjna jest rodzajem sprzężenia indukcyjnego wykorzystywanym przez użytkowników wewnątrzusznych i zausznych aparatów słuchowych wyposażonych w cewkę indukcyjną. Pętla indukcyjna jest cewką z drutu noszoną wokół szyjki, która tworzy pole indukcyjne. Pętlę na szyję podłącza się do odbiornika i zamienia ona sygnał na energię elektromagnetyczną, która jest odbierana przez cewkę telefoniczną aparatu słuchowego. Urządzenie umożliwia prowadzenie głośnych i czystych rozmów telefonicznych, łącząc bezpośrednio telefon z urządzeniem wspomagającym słuch. Technologia Bluetooth sprawia, że do pętli indukcyjnej sparujemy każdy telefon lub każde inne źródło dźwięku.
Wróć na góręCzym się różni aparat słuchowy od wzmacniacza dźwięku i implantu słuchowego?
Wzmacniacz dźwięku
Kupione w Internecie, w sklepach AGD lub na straganie urządzenie, które choć przypomina budową aparat słuchowy i kusi niską ceną, może być bardzo niebezpieczne. Specjaliści stanowczo odradzają używanie „urządzeń poprawiających słyszenie” lub „wzmacniaczy słuchu”. Dobry aparat słuchowy jest sprawdzonym, spełniającym wygórowane normy wyrobem medycznym. Wzmacniacz słuchu to po prostu głośnik przystawiony do ucha. Promowany jako tanie rozwiązanie problemu niedosłuchu, tak naprawdę może go pogłębić. Wzmacniacze wyglądem i zastosowaniem przypominają aparaty słuchowe, ale mają z nimi niewiele wspólnego. W żaden sposób nie korygują dźwięków, zamiast tego tylko je wzmacniają. Oznacza to, że wprost do kanału słuchowego osoby niedosłyszącej dociera jednolita, głośna ściana dźwięku. Kiedy więc staniemy na ulicy, gdzie hałas sięga 85 dB, takie urządzenie wzmocni i dostarczy jednocześnie wprost do ucha wszystkie dźwięki: rozmów, przejeżdżających tramwajów, sygnałów karetki czy młota pneumatycznego. W dodatku urządzenia te nie mają żadnych zabezpieczeń mikrofonu przed wiatrem – kiedy zawieje, to z powodu sprzężenia nosząca je osoba usłyszy w uchu przeraźliwy, głośny i szkodliwy pisk. Użytkownicy wzmacniaczy słuchu skarżą się również na brak zrozumienia mowy i szumy. Wzmacniacze słuchu nie mają możliwości dopasowania do konkretnego niedosłuchu ani zmiany ustawień, więc nie da się tych problemów wyeliminować.
Charakterystyka wzmacniacza słuchu:
Aparat słuchowy
Są to niezwykle zaawansowane, miniaturowe komputery, które pomimo dużej różnorodności typów, konstrukcji i właściwości technicznych, można opisać jako małe, przenośne urządzenia elektroniczne, umożliwiające człowiekowi lepsze słyszenie dźwięków i lepsze rozumienie mowy, zapewniając ogólną poprawę zdolności komunikacyjnych.
Ze względu na różne typy ubytków słuchu, protetyk słuchowy, wykorzystując profesjonalne oprogramowanie, jest w stanie dopasować odpowiednie aparaty słuchowe dokładnie do konkretnego niedosłuchu. Protetyk dobiera programy pod kątem przeprowadzonych badań i wprowadza indywidualne ustawienia, uwzględniając potrzeby użytkownika.
Charakterystyka aparatu słuchowego:
Implant słuchowy
Jest jedyną na świecie elektroniczną protezą słuchu. Implant słuchowy jest bardziej zaawansowanym technologicznie urządzeniem w porównaniu z aparatem słuchowym. Dzięki niemu możliwość podjęcia terapii mają także osoby cierpiące na całkowitą głuchotę. To właśnie dzięki niej pacjenci, którzy zupełnie nie słyszą, mają możliwość wrócić do świata dźwięków. Gdyby nie implanty, osoby z głębokim niedosłuchem skazane byłyby na życie w ciszy i komunikowanie się za pomocą języka migowego. Dowodem tego, jak bardzo zmieniają one życie są tysiące użytkowników na całym świecie.
Implanty słuchu przeznaczone są dla:
Najczęściej stosowanymi rozwiązaniami są implanty ślimakowe oraz implanty zakotwiczone w kości Baha. Znane są jeszcze słuchowe implanty pnia mózgu oraz implanty ucha środkowego. Dobierane są one w zależności od miejsca uszkodzenia drogi słuchowej, rodzaju niedosłuchu, w sytuacji kiedy aparat słuchowy nie pomaga.
Porównanie charakterystyk urządzeń:
Rodzaj urządzenia | Aparaty słuchowe | Implanty słuchowe | Wzmacniacze dźwięku |
Wzmocnienia dźwięku | Wzmacnia dźwięki odpowiednie dla wielkości niedosłuchu | Wzmacnia dźwięki odpowiednie dla wielkości niedosłuchu | Wzmacnia wszystkie dźwięki |
Systemy ograniczające hałas | Posiadają | Posiadają | Nie posiadają |
Eliminacja pisków (antysprzężenie) | Posiadają | Posiadają | Nie posiadają |
Zrozumiałość mowy w hałasie | Poprawiają | Poprawiają | Nie poprawiają |
Możliwość indywidualnego dopasowania do preferencji użytkownika | Tak | Tak | Nie |
Możliwość zdalnej obsługi | Tak | Tak | Nie |
Możliwość wykonania indywidualnej wkładki usznej | Tak | Bez potrzeby | Nie |
Certyfikat medyczny | Tak | Tak | Nie |
Pierwsze aparaty słuchowe działały na zasadzie tuby słuchowej. Były wykonane z rogu zwierzęcego, drewna, srebra lub plastiku. Zasada działania była prosta – źródło dźwięku było przybliżane poprzez zwężającą się tubę do ucha osoby niedosłyszącej. Osoba niedosłysząca trzymała przy uchu wąską końcówkę tuby, a druga osoba mówiła do jej końca, czyli szerokiego lejka.
Obecne aparaty słuchowe to miniaturowe komputery, które pomimo dużej różnorodności typów, konstrukcji i właściwości technicznych, można opisać jako małe, przenośne urządzenia elektroniczne, umożliwiające użytkownikom lepsze słyszenie dźwięków i lepsze rozumienie mowy, zapewniając ogólną poprawę zdolności komunikacyjnych.
Prawie wszystkie typy aparatów słuchowych działają w podobny sposób, mimo że rezultat ich pracy jest inny dla każdej osoby. W pierwszym etapie dźwięk jest pobierany przez miniaturowy mikrofon bądź mikrofony, w których jest on przetwarzany na sygnał cyfrowy. Następnie sygnał jest wzmacniany i modyfikowany.
Ważne jest, aby w przypadku ubytku słuchu w obu uszach korzystać z dwóch aparatów słuchowych, gdyż nie jest możliwe ustawienie jednego aparatu słuchowego w taki sposób, aby pracował dla obu uszu. Pełne działanie i zadowolenie użytkownika z noszenia aparatów w przypadku obuusznego niedosłuchu występuje przy noszeniu dwóch aparatów słuchowych.
Wszystkie nowe aparaty słuchowe są aparatami cyfrowymi, są one zaprogramowane ze względu na ubytek słuchu, jak i stylu życia użytkowników. Przyzwyczajenie się do nowych aparatów słuchowych wymaga czasu. Bardzo często po dopasowaniu dokonuje się zmian, które pozwolą w jak największym stopniu spersonalizować aparaty słuchowe. Pewne modele będą odpowiednie dla osób młodych i przyzwyczajonych do nowoczesnych technologii, a inne dla osób starszych. Doświadczony protetyk słuchu jest w stanie dobrać odpowiedni model dopasowany do stylu życia użytkownika, uwzględniając indywidualne potrzeby. Najnowsze modele aparatów słuchowych oferują automatyczną redukcję hałasu, bezprzewodowe rozmowy telefoniczne, czy wyszukiwanie mowy w otoczeniu – pozwolą cieszyć się rozumieniem mowy, nawet w trudnych warunkach i z dużej odległości. Co więcej, mogą być sterowane za pomocą telefonów komórkowych. Dzięki temu można w bardzo dyskretny sposób zmienić głośność czy ustawienia, a nawet odszukać zagubiony aparat.
Aparaty słuchowe posiadają opcję programów środowiskowych. Polega ona na dopasowaniu konkretnych ustawień do środowisk akustycznych, w których się znajdujemy. Istnieją takie programy jak ,,restauracja’’, ,,muzyka’’ lub inne, które możemy sami stworzyć, personalizując swoje doświadczenia słuchowe.
